MOJE DZIECKO IDZIE DO PRZEDSZKOLA
Adaptacja dzieci do przedszkola
 

Pierwszy tydzień w przedszkolu.
Jak pomóc dziecku zaadaptować się w nowym miejscu ?
Adaptacja umożliwia człowiekowi kontakt z otoczeniem i przyczynia się do rozwoju społecznego jednostki. Proces adaptacji zaczyna się w momencie narodzin i trwa przez całe życie. Przełomem jest oderwanie dziecka od rodziny i umieszczenie go w nowym środowisku jakim jest przedszkole, szkoła.
Rozpoczęcie edukacji przedszkolnej w wieku 3 lat dla wielu dzieci oznacza pierwsze kontakty z dużą grupą. Zmienia się tryb życia dziecka i sposób zaspokajania jego potrzeb. Dziecko wchodzi w nową rolę. Na początku może doświadczać dezorientacji, lęku na skutek rozdzielenia z matką, która dla większości trzylatków jest podstawowym obiektem przywiązania i źródłem zaspokajania potrzeb. Frustracja i zmniejszenie poczucia bezpieczeństwa dominują do czasu, gdy maluch nawiąże nowe relacje z osobami znaczącymi i zorientuje się w nowym środowisku.
Na poczucie bezpieczeństwa i niezależności w nowym otoczeniu ma wpływ odpowiedni poziom samodzielności tj. posiadanie podstawowych umiejętności samoobsługowych. Dzieci ze słabszymi umiejętnościami w tym zakresie mogą czuć się bezradne i opuszczone, co może wpływać niekorzystnie na ich nastrój i stosunek do nowego środowiska.

Małe dziecko w przedszkolu musi nauczyć się nawiązywać interakcje wymagające zróżnicowanych zachowań i umiejętności- z dorosłymi i rówieśnikami. Przedszkolak raczej posiada już pewne doświadczenia w tym zakresie lecz mogą być one niewystarczające. Zadaniem nauczyciela jest pomóc mu przezwyciężyć zagubienie i sprawić, by sytuacja stała się dla niego zrozumiała, przewidywalna i co się z tym wiąże- bezpieczna.

Nauczyciel jest podstawowym źródłem wsparcia na początku pobytu dziecka w przedszkolu.
Trafiając do przedszkola, dziecko znajduje się też fizycznie w nowym otoczeniu, które stanowią nowe pomieszczenia , meble i sprzęty. Dopiero poznaje funkcję oraz zasady używania większości z nich. Wszystko jest własnością wspólną, co narzuca pewne ograniczenia w swobodnym korzystaniu z tego i wymaga dostosowania się do pewnych reguł. Przestrzeń,
w jakiej się dziecko ma poruszać samodzielnie, jest z reguły dużo większa i inna od domowej.

Rola Rodziców w adaptacji dziecka do nowego środowiska

Każde dziecko jest inne, nie wszystkie zatem dzieci przystosowują się jednakowo do nowej sytuacji. Zależy to w dużym stopniu od poczucia bezpieczeństwa, jakie zapewnia rodzina, od jego relacji z najbliższymi oraz sposobu wychowania.
Ogromnie ważna jest komunikacja między Rodzicami a dziećmi. Sposób w jaki Rodzice tłumaczą dziecku świat, staje się jego własnym sposobem pojmowania świata. Jeśli zostanie on przedstawiony jako miejsce bezpieczne, tak też będzie odbierany. Świat przedstawiony jako miejsce złe, okrutne będzie napawał lękiem, stanie się obcy i niebezpieczny, niepewny. Czas adaptacji przedszkolnej jest różny dla różnych dzieci i zależy od wielu czynników. Wynosi od kilku tygodni, do kilku miesięcy. Pamiętajmy jednak, że dzieci nie są jednakowe i nie możemy ich porównywać ze sobą, choć będą w tej samej grupie. Może nie łączyć ich nic, poza rokiem urodzenia. Zatem fakt, że Piotruś chętnie chodzi do przedszkola, chociaż jest w nim dopiero od dwóch tygodni, nie znaczy wcale, że Karolinka potrzebuje także czternastu dni, by poczuć się tam jak u siebie. Być może Twoje dziecko będzie powoli oswajać się z dziećmi, z przestrzenią, z rozkładem dnia – jest to jego prawo. To my, dorośli musimy pamiętać o tym, że dzieci rozwijają się w różnym tempie.
W ciągu pierwszych tygodni czy miesięcy, poniedziałki mogą być szczególnie trudnym dniem dla dziecka. Musi wtedy ponownie przechodzić przez proces rozstawania, co po dwóch dniach spędzonych w otoczeniu znanych osób i ciepłej rodziny, może stać się znowu wyzwaniem. Podobnie wygląda powrót maluszka do przedszkola po chorobie. Jeśli trwała ona dłuższy okres, proces Waszej i jego adaptacji może rozpoczynać się od nowa.

Co ułatwia dziecku adaptację w przedszkolu ?
• Rozmowy z dzieckiem o przedszkolu, odwiedzanie okolic przedszkola;
• Uczestniczenie w spotkaniach adaptacyjnych;
• Stopniowe przyzwyczajanie do przedszkola (krótszy pobyt na początku)
• Rozstanie przebiega w spokoju (krótkie pożegnanie z rodzicem)
• Wcześniejsze przebywanie pod opieką innych osób dorosłych ( pozostawanie bez mamy i taty)
• Pracowanie nad samodzielnością dziecka: korzystanie z toalety, ubieranie się i rozbieranie, samodzielne jedzenie posiłków, zgłaszanie swoich potrzeb, rozpoznawanie własnej odzieży;
• Stawianie dziecku jasnych wymagań: ustalcie wspólnie zasady akceptowanego zachowania oraz konsekwencje ich łamania, gdyż w przedszkolu od początku będą one wprowadzane;
• Nauczenie dziecka dzielenia się zabawkami z innymi oraz ich sprzątania po skończonej zabawie, na początku można robić to wspólnie, potem powoli się wycofuj, dając czas na samodzielność;
• Nie denerwuj się, gdy dziecko wybrudzi swoje ubranie, tak się zdarza. Dzieci lubią być w różnych miejscach i dotykać różnych rzeczy, jest to ich cechą rozwojową. Proponujemy zostawienie w szatni zapasu ubrań, które może się przydać;
• Bądź konsekwentny w działaniu, stały w podejmowaniu decyzji, nie rezygnuj gdy dziecko płacze chce postawić na swoim;
• Bądź konsekwentny, nie pozwalaj sobie na płacz podczas rozstania z dzieckiem oraz okazywania negatywnych emocji, żegnaj dziecko z uśmiechem i nie przedłużaj pożegnania w szatni.

Dziecko 3- letnie powinno:
• Znać swoje imię i nazwisko
• Umieć samodzielnie jeść, poprawnie posługiwać się łyżką i łyżeczką
• Umieć umyć i wytrzeć ręce
• Prawidłowo wycierać nos
• Samodzielnie korzystać z ubikacji
• Wkładać i zdejmować ubranie (pomoc przy sznurowaniu, zapinaniu i odpinaniu guzików)
• Rozpoznawać swoje ubrania i inne rzeczy
• Układać odzież na krzesełku
Ważny jest zakres i poziom posiadanych umiejętności samoobsługowych dzieci, który z pewnością ma wpływ na ich poczucie bezpieczeństwa i niezależności w nowym otoczeniu.